Prologue

Witam, w ten jakże wyjątkowy dzień zapragnęłam go uwiecznić i dodać najkrótszy prolog ever. Dla osób odwiedzających mojego bloga będzie to, mam nadzieję, miła niespodzianka. :)

__________

Słyszę Mazurka Dąbrowskiego.

Wieki później, lekko ociężały ląduję dwoma stopami na podłożę. Słyszę gwizdek przeszywający moją głowę. Robię krok w lewo patrząc pod nogi. Robię kolejny krok. I kolejny.

         Krew. Moim oczom ukazuje się krew. Do moich nozdrzy wbija się jej woń. Kręci mi się w głowie. Nogi się pode mną uginają i padam na kolana. Próbuję spojrzeć przed siebie. Widzę turlającą się piłkę siatkową po czerwonej plamie i rozmazaną sylwetkę jakiejś osoby. Najpewniej to ona krwawi. Chciałem się dowiedzieć kto to jest, ale moje ciało opanowuje paraliżujący strach, oczy już zachodzą mgłą, a w moich uszach rozbrzmiewa Pieśń o Małym Rycerzu.